Life under metamorphosis (Larval phase). Plaster, mixed media (2001)
«I learned this, at least,
by my experiment;
that if one advances
confidently in the direction of his dreams, and endeavors to live the life
which he has imagined, he will meet with a success unexpected in common hours.
He will put some things behind, will pass an invisible boundary;
new, universal, and more
liberal laws will begin to establish themselves around and within him; or the
old laws be expanded, and interpreted in his favor in a more liberal sense, and
he will live with the license of a higher order of beings.
In proportion as he
simplifies his life, the laws of the universe will appear less complex, and
solitude will not be solitude, nor poverty poverty, nor weakness weakness. If
you have built castles in the air, your work need not be lost; that is where
they should be. Now put the foundations under them».
-- Henry D. Thoreau, Walden (1845)
---------------------------------------
«Metamorphosis
is such a spectacularly odd kind of change! A creature stops from its
tracks, seems to tear itself apart and then rebuilds itself as a
completely different kind of creature. I don't think you can help but be
intrigued by that. » - David Malone, Metamorphosis: The Science of Change, BBC.
We are quite unfamiliar with life that develops through stages,
but transformation is life's whimsical way of expressing
the idea of change.
The Latin word larva means
both evil spirit/demon and a terrifying mask, always implying the
uncanny appearance of the early stages preceding metamorphosis in
insects and various other animals.
Humans are transformed through their minds, which makes them the authors of their transformation. We dream a better version of ourselves, but it is impossible to pierce the darkness of our soul until we develop the arsenal and the array of tools/experiences that will take us through gracefully.
Thus, human transformation equals daring to see or daring to
ask, and for the inexperienced soul, asking may be compared to “losing his/her mind”,
because any true question is only a link in a chain of questions that lead us
to the center: it causes many other silenced and forgotten questions to arise, which
may seem threatening and unbearable.
Children
are good at asking
simple, pure and out-of-the-box questions. They are also those that
find it
easy and natural to converse with beings other than humans, and even
with artificial, man made objects. The modern day animation film
industry has done a great job by
giving voices to animals and “inanimate” objects, familiarizing us with
the
fact that everything is alive.
But we still ask children,
“Who are you talking to?”, or “How do you know what he/she is saying?”.
It looks like being in the
sense world was such a thrilling and consuming experience that we developed all
our technology as a means to make sense of our unbelievable situation, and
finally embrace it and welcome it – like an experimenting teenage youth, entering
adulthood. This way, technology appears to be humanity's
tracing paper: after the work of transformation is finished, there is no real need for it. In
the meantime it helps establish the new level of consciousness.
__________________________________________________________________
«Έμαθα αυτό, τουλάχιστον, από το πείραμά μου,
ότι αν κανείς προχωρήσει με πεποίθηση στην κατεύθυνση των ονείρων του, και
πασχίσει να ζήσει τη ζωή που έχει φανταστεί, θα συναντήσει μια επιτυχία
αναπάντεχη και ασυνήθιστη. Θα αφήσει κάποια πράγματα πίσω του, και θα περάσει
ένα αόρατο κατώφλι.
Καινούριοι, συμπαντικοί, και πιο φιλελεύθεροι νόμοι θα αρχίσουν να
καθιερώνονται γύρω και μέσα του, ή οι παλιοί νόμοι θα διασταλούν, και θα
ερμηνευθούν υπέρ του με έναν πιο φιλελεύθερο τρόπο, και θα ζει με τον τρόπο
μιας ανώτερης τάξης όντων.
Ανάλογα με τον βαθμό που ο ίδιος απλουστεύει τη ζωή του, οι νόμοι του σύμπαντος θα
εμφανίζονται λιγότερο περίπλοκοι, και η απομόνωση δεν θα είναι μοναξιά, ούτε η
φτώχεια φτώχεια, ούτε και η αδυναμία αδυναμία.
Αν έχεις κτίσει κάστρα στον
αέρα, δεν είναι αναγκαίο να χαθεί ο κόπος σου - εκεί έπρεπε να είναι, στον
αέρα. Τώρα μπορείς να βάλεις, από κάτω, τα θεμέλια».
--
Henry
D. Thoreau, Walden (1845)
---------------------------------------
«Το φαινόμενο της μεταμόρφωσης είναι ένα τόσο εκπληκτικά παράδοξο είδος αλλαγής! Ένα πλάσμα σταματάει τα ίχνη του, αποσυναρμολογεί τον εαυτό του και τον ξανακτίζει ως ένα απολύτως διαφορετικό όν. Δεν νομίζω να μπορεί κανείς να μην εκπλήσσεται απ αυτό. »
- David Malone, Μεταμόρφωση: Η Επιστήμη Της Αλλαγής, BBC.
Είμαστε
ασυνήθιστοι με τη ζωή η οποία εξελίσσεται σε διακριτά στάδια, όμως η
μεταμόρφωση είναι ο ευφάνταστος τρόπος της για να εκφράσει την ιδέα της
αλλαγής. Ο όρος στα αγγλικά που σημαίνει προνύμφη (larva), προέρχεται
από την αντίστοιχη λατινική ρίζα που σημαίνει τόσο πονηρό
πνεύμα/δαίμονας όσο και τρομακτική μάσκα, υπονοώντας πάντα την απόκοσμη
εμφάνιση των πρώτων σταδίων που προηγούνται της μεταμόρφωσης στα έντομα
και σε διάφορα άλλα είδη ζώων.
Οι
άνθρωποι μεταμορφώνονται μέσω του νου τους, πράγμα που τους κάνει
σκηνοθέτες της μεταμόρφωσής τους. Ονειρευόμαστε μια καλύτερη έκδοση του
εαυτού μας, όμως είναι αδύνατον να να διαπεράσουμε το σκοτάδι της ψυχής
μας μέχρι να αναπτύξουμε το οπλοστάσιο και την συλλογή των
εργαλείων/εμπειριών που θα μας επιτρέψουν να ολοκληρώσουμε την μετάβαση
με χάρη. Έτσι, η ανθρώπινη μεταμόρφωση ισοδυναμεί με το να τολμήσουμε να
δούμε ή να τολμήσουμε να ρωτήσουμε. Και για την άπειρη ψυχή κάτι τέτοιο
μπορεί να συγκριθεί με το να "χάσει κανείς το μυαλό του", εφόσον κάθε
ειλικρινής ερώτηση δεν είναι παρά ένας κρίκος σε μια σειρά ερωτήσεων που
οδηγούν στο κέντρο: προκαλεί πολλές άλλες κατασιγασμένες και
λησμονημένες ερωτήσεις να έρθουν στην επιφάνεια, πράγμα που μπορεί να
φανεί απειλητικό και αφόρητο.
Τα παιδιά κάνουν αυθόρμητες και ασυνήθιστες ερωτήσεις. Είναι επίσης
εκείνα που το βρίσκουν εύκολο και φυσικό να κουβεντιάζουν και με άλλα
πλάσματα εκτός από τους ανθρώπους, ακόμη και με τεχνητά αντικείμενα.
Η
σύγχρονη κινηματογραφική παραγωγή κινουμένων σχεδίων έχει κάνει καλή
δουλειά με το να δίνει φωνή σε διάφορα ζώα και "άψυχα" αντικείμενα,
εξοικειώνοντάς μας με το γεγονός ότι τα πάντα είναι ζωντανά.
Κι εμείς παραξενεμένοι ρωτάμε "Με ποιον μιλάς;" και "Πώς ξέρεις τι λέει;"
Φαίνεται πως η είσοδός μας στον κόσμο των αισθήσεων υπήρξε τόσο
συγκλονιστική και έντονη που αναπτύξαμε όλη την τεχνολογία μας
προσπαθώντας να την κατανοήσουμε και εν τέλει να την καλωσορίσουμε -
όπως οι πειραματισμοί ενός εφήβου καθώς εισέρχεται στην ωριμότητα.
Ειδομένη έτσι, η τεχνολογία έχει για την ανθρωπότητα έναν ρόλο ριζόχαρτου για την αντιγραφή ενός σχεδίου:
όταν η διαδικασία μεταμόρφωσης έχει ολοκληρωθεί, η χρήση της παύει να
είναι αναγκαία. Στο μεταξύ όμως βοηθάει στην εδραίωση της νέας
συνειδητότητας.
