Earth Kiss / Το Φιλί της Γης

A plate made of local-earth clay.

   It has been more than a decade that I have been dreaming of "making" clay from ordinary soil, and then doing some pottery and firing it. I always perceived this as a fundamental ritual and as a way to partake in the primordial human experience of living on planet Earth. My plan usually stumbled on the "professional" difficulties, secrets and misunderstandings, as to what "special" kind of soil from "special" places one should select, how to "treat" it and for how long, and finally how to fire it if you don't have an electric kiln.

However, since we have entered an era where there is no need for keeping secrets anymore, all the misleading information and rumors have withdrawn, and a never expected ease has appeared while living here in Thessaloniki and wandering on the surrounding mountains and rivers.

If one is not a chemist or a geologist, or a ceramist holding a PhD, there is a simple way for making his/her own clay from local soils. And the "recipe" is a mere yin-yang blending: 

the yin (female) part is mud rich in organic particles selected from dried ponds and lakes, or marshes and river delta (the mud needs to be dried and pulverized so it can be sieved only if it obviously contains larger particles and rotten plant fiber),

and the yang (male) part is any kind of sieved soil, from a mountain or a field, rich in micro quartz (sand) particles.

Mixing the two parts requires simply experimenting with the stickiness and plasticity of the mixture (so it is workable and doesn't crack when bended), by adding more of the one or the other part accordingly. Occasionally 50-50 will do.

Clay is produced from the soil from anywhere on Earth, so focus on connecting to the properties of the land where you plan to select your soils so you can attach all the special meaning you want to the things you will create.

You also needn't look for a potterers' wheel or any other "special" tools to make pottery if you 're looking for this kind of fundamental experience with the Earth. It works like magic if you work with clay through your heart by learning to touch it - it can feel like a kiss.

------------------------------------------------

It is not easy to replace a professional kiln which fires pottery at temperatures up to 1800 C - usually, vitrification (partial glassification) takes place between 900 and 1250 degrees C. But for quartz inversion which is the basic hardening stage at about 600 degrees C, pit firing is an easy way to fire pottery outdoors. A simple way is shown in the images below. Pit firing can last more than 10 hours, the pottery usually revealed the next day. The slowly released smoke during the first 3-4 hours is usually heavy and one should avoid inhaling it.

_____________________________________________________________________

  Είναι πάνω από δέκα χρόνια από τότε που πρωτοονειρεύτηκα να "φτιάξω" πηλό από συνηθισμένο χώμα, και κατόπιν να ψήσω ό,τι πλάσσω, ως μία πρωτογενή τελετουργία και ένα θεμελιώδες βίωμα σύνδεσης με τον πλανήτη Γη. Η ιδέα αυτή έβρισκε συνήθως εμπόδιο τις "επαγγελματικές" δυσκολίες, τα μυστικά και τις παρεξηγήσεις, σχετικά με το ποια μέρη και εδάφη ήταν "κατάλληλα" για συλλογή, ποια η διαδικασία ωρίμανσης του πηλού, και πώς μπορεί κανείς να ψήσει τα κεραμικά αν δεν διαθέτει ηλεκτρικό κλίβανο. Παρ όλα αυτά, έχοντας ήδη εισέλθει σε μια εποχή όπου τίποτα δεν χρειάζεται και δεν μπορεί πλέον να παραμείνει μυστικό, όλη η παραπληροφόρηση και οι φήμες ξεκαθάρισαν, και μια απροσδόκητη ευκολία εμφανίστηκε στη διάρκεια της παραμονής μου στην Θεσσαλονίκη, και κατά τις περιπλανήσεις μου στα γύρω βουνά και ποτάμια, σχετικά με τούτο το εγχείρημα. 

Για όποιον δεν είναι χημικός ή γεωλόγος ή κεραμίστας με διδακτορικό, υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος για να συνθέσει πηλό από τοπικά εδάφη, και η "συνταγή" είναι ένα γιν-γιάνγκ μίγμα: 

το γιν (θηλυκό) μέρος είναι λάσπη πλούσια σε οργανικά σωματίδια, από αποξηραμένες λίμνες (το καλοκαίρι), ή βάλτους και δέλτα ποταμών (η λάσπη αυτή χρειάζεται να ξεραθεί και να κονιορτοποιηθεί για να κοσκινιστεί, μόνο στην περίπτωση που εμπεριέχονται προφανή άσηπτα υπολείμματα από φύλλα και κλαδάκια ή χονδρόκκοκη άμμος),

ενώ το γιάνγκ (αρσενικό) μέρος μπορεί να αποτελέσει οποιοδήποτε κοσκινισμένο χώμα, από βουνό ή χωράφι, πλούσιο σε λεπτόκκοκη άμμο. 

Η ανάμιξη των δύο μερών είναι γενικά ένα-προς ένα, όμως ανάλογα με τις ποιότητες των εδαφών που έχουν συλλεχθεί απαιτείται ένας απλός πειραματισμός για τον έλεγχο της εργασιμότητας (να μην κολλάει υπερβολικά) και της πλαστικότητας (να μην ραγίζει και σπάει όταν καμπυλώνεται), οπότε προστίθεται πότε από το ένα και πότε από το άλλο.

Πηλός παρασκευάζεται από το χώμα που βρίσκεται σε οποιοδήποτε σημείο της Γης, γι αυτό εστιάστε στην σύνδεσή σας με την ενέργεια και τις ποιότητες της γης απ όπου σκοπεύετε να συλλέξετε τα χώματα, ώστε να προσδώσετε σε ό,τι δημιουργήσετε το ιδιαίτερο νόημα που επιθυμείτε.

Καλό είναι επίσης να μην αναζητήσει κανείς (τουλάχιστον όχι στην αρχή) την χρήση τροχού ή άλλων "ειδικών" εργαλείων για την κατασκευή των κεραμικών, εφόσον αναζητεί μια τέτοια πρωταρχική σύνδεση και εμπειρία. Είναι μαγεία όταν δουλεύει κανείς με τον πηλό κατευθείαν από την καρδιά του, μαθαίνοντας πώς να τον αγγίζει - μοιάζει σχεδόν όπως το φιλί. 

------------------------------------------------ 

Εκείνο που δεν είναι εύκολο είναι να αντικαταστήσει κανείς τον επαγγελματικό κλίβανο, ο οποίος μπορεί να ψήσει και στους 1800 βαθμούς C - συνήθως η μερική υαλοποίηση/κρυσταλλοποίηση του πηλού συμβαίνει μεταξύ 900 και 1250 βαθμών C. Όμως για την αναστροφή του πυριτίου, η οποία αποτελεί και το βασικό στάδιο σκλήρυνσης γύρω στους 600 βαθμούς, η έγκλειστη καύση (pit firing) είναι ένας εύκολος τρόπος για να ψήσει κανείς κεραμικά στην ύπαιθρο. 

Η διαδικασία αυτή (όπως παρουσιάζεται και στις πιο κάτω φωτογραφίες) διαρκεί συχνά πάνω από δέκα ώρες, και τα κεραμικά αποκαλύπτονται την επόμενη μέρα. Ο καπνός που παράγεται τις πρώτες 3-4 ώρες είναι ιδιαίτερα βαρύς λόγω της ατελούς καύσης, και καλό είναι να αποφεύγεται η εισπνοή του.