A Seed In Me: "Weeds" / "Ζιζάνια"

Xenophora pallidula carrying sea-washed pieces of terracotta.
Gypsum cast, Syros 2001.

There is a tendency in modern society, especially in the western world, to call a plant a "weed" just because it grows of its own (some even being characterized as "noxious weeds" and "invasive species"). But this is not really true.

On the face of the earth there are no plants that are "strangers" or "invasive", or grow "by accident": every species knows exactly where it must grow and has a very good reason to be where it is. Even thistles, that may often appear as a "useless" and "annoying" group of plants, carry meaning and convey a "message". If only we could understand the ways of nature, and how tirelessly she works with us for our growth through love, we would immediately stop all wars, close down every factory producing insecticides and pesticides, and no one would taste meat again. And of course since we would have gotten the message, nature would once again harmonize with us and develop new awesome features.

Insects exemplify this idea very well. Functioning rather like automatons programmed to be attracted by negative energy (our dark and confused thoughts), they reveal how intense this, concealed from our eyes, field is, and how we continuously interact with our surroundings through our thoughts. So when we feel annoyed, threatened or repulsed by an insect, this means we are somehow missing the point. Something needs "healing", a change in the way we view things. Healing is always our giving up of what is only an obstruction - wrong convictions, obsolete ideas and outworn roles. As soon as someone takes up the challenge, looks inside of himself and makes peace, he is released from the bug nuisance.

Thus, it is not difficult to see why when we try to get rid of insects (and thistles), they only grow in number and in strength ...

The energy of thistles is manifested in the qualities of forgiveness and reconciliation. Their bitter taste is the medicine for our times; the antidote to hatred and disillusionment. Our whole view is transformed when we get to see their persistence and endurance as an act of goodness.

He who does not trust enough will not be trusted. (Lao Tzu, 17)

He who is filled with Virtue is like a newborn child.
Wasps and serpents will not sting him;
Wild beasts will not pounce upon him;
He will not be attacked by birds of prey. (Lao Tzu, 55)

He who knows how to live can walk abroad
Without fear of rhinoceros or tiger.
He will not be wounded in battle.
For in him rhinoceroses can find no place to thrust their horn,
Tigers can find no place to use their claws,
And weapons no place to pierce.

Why is this so? Because he has no place for death to enter. (Lao Tzu, 50)

--------------------------------

Xenophoridae (from the Greek words that mean "bearing -or carrying- strangers") is a family of marine gastropod mollusks that have no decorative patterns of their own. Instead, they "collect" their camouflage ornaments from the sea floor, piece by piece - shells, coral and small stones. They remind me of the way we decorate and attach meaning to the world, familiarizing what is strange and alien, and at the same time finding ourselves a place in the meaningful collections of other people.

__________________________________________________________________________

Υπάρχει έντονη η τάση στην σύγχρονη κοινωνία, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, να θεωρούμε "ζιζάνια" όλα τα φυτά που δεν έχουμε φυτέψει εμείς. Ό,τι, δηλαδή, φυτρώνει από μόνο του κινδυνεύει να χαρακτηριστεί "επικίνδυνος εισβολέας" ή "επιβλαβές ζιζάνιο". Όμως κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια.

Δεν υπάρχει ούτε ένα φυτό στην επιφάνεια της γης που να είναι "ξένο", "επεκτατικό" ή που να φυτρώνει "κατά λάθος": καθένα γνωρίζει πού ακριβώς είναι η θέση του και για ποιον λόγο βρίσκεται εκεί. Ακόμη και τα αγκάθια, τα οποία συχνά μπορεί να παρουσιάζονται ως "άχρηστα" ή "ενοχλητικά", φέρουν μαζί τους νόημα και εκφράζουν κάποιο μήνυμα. Αν μονάχα μπορούσαμε να αντιληφθούμε τους τρόπους της φύσης, και πόσο ακούραστα εργάζεται μαζί μας για την ανάπτυξή μας μέσα από την αγάπη, θα σταματούσαμε αμέσως όλους τους πολέμους, θα κλείναμε όλα τα εργοστάσια παραγωγής ζιζανιοκτόνων και εντομοκτόνων, και κανείς μας δεν θα ξαναδοκίμαζε τη γεύση του κρέατος.

Τα έντομα αποτελούν ένα καλό παράδειγμα. Λειτουργώντας σε ένα αυτοματικό επίπεδο, σαν να είναι προγραμματισμένα να ελκύονται από την αρνητική ενέργεια (τις σκοτεινές και μπερδεμένες σκέψεις μας), αποκαλύπτουν πόσο ισχυρό είναι αυτό το μη-ορατό πεδίο και πόσο αλληεπιδρούμε αδιάκοπα με το περιβάλλον μέσα από τις σκέψεις μας. Όταν δηλαδή συμβαίνει να ενοχλούμαστε από ένα έντομο, να φοβόμαστε ή να νιώθουμε αποστροφή, κάτι δεν κατανοούμε σωστά. Κάτι απ' όλα όσα έχουμε πιστέψει πως είναι αληθινά θέλει "θεραπεία"-αλλαγή. Θεραπεία είναι πάντα η παραίτησή μας από πράγματα που μας εμποδίζουν, από λανθασμένες πεποιθήσεις, και από παρωχημένους (μη παραγωγικούς πια) ρόλους. Μόλις κάποιος δεχθεί αυτήν την πρόκληση, κοιτάξει μέσα του και συμφιλιωθεί, παύει και η παρενόχληση από τα έντομα.

Έτσι, δεν είναι διόλου δύσκολο να κατανοήσει κανείς πως όσο προσπαθεί να απαλλαγεί από τα έντομα και τα αγκάθια, τόσο περισσότερο αυξάνονται και ισχυροποιούνται...

Η ενέργεια των αγκαθιών εκδηλώνεται με τις ποιότητες της συγχωρητικότητας και της συμφιλίωσης. Η πικρή τους γεύση είναι το φάρμακο της εποχής μας, το αντίδοτο στο μίσος και την απογοήτευση. Όλη η εικόνα αλλάζει όταν δούμε την επιμονή και την αντοχή τους ως καλοσύνη.

Όποιος δεν δείχνει αρκετή εμπιστοσύνη, δεν συναντά εμπιστοσύνη. (Λάο Τσε, 17)

Όποιος είν' όλος αρετή μοιάζει με νεογέννητο.

Σφήκες και φίδια δεν τον θίγουν.

Αγρίμια δεν τον πειράζουν.

Πουλιά δεν του ρίχνονται. (Λάο Τσε, 55)

Όποιος γνωρίζει πώς να ζει, μπορεί να περπατά στα ξένα

Άφοβος από ρινόκερο ή τίγρη.

Αλώβητος θα βγει από τη μάχη.

Επειδή πάνω του οι ρινόκεροι δε βρίσκουν μέρος το κέρατό τους να χτυπήσουν,

Ούτε οι τίγρεις θέση τα νύχια τους να χώσουν,

Μήτε τα όπλα σημείο να τραυματίσουν.

Για ποιο λόγο;

Επειδή από πουθενά ο θάνατος μέσα του δεν εισχωρεί. (Λάο Τσε, 50)

----------------------------------

Ξενοφορίδες (Xenophoridae) είναι μια οικογένεια θαλάσσιων γαστερόποδων τα οποία αναπτύσσουν ένα σχετικά άμορφο λευκό κέλυφος. Τη θέση του όποιου διακοσμητικού μοτίβου, παίρνουν τα στολίδια που συλλέγουν από τον βυθό (κοχύλια, κοράλια και πέτρες), τα οποία συνθέτουν το καμουφλάζ τους. Μου θυμίζουν τον τρόπο που διακοσμούμε και επικολλούμε νόημα στον κόσμο, στην διαδικασία εξοικείωσής μας με το πρωτόγνωρο, ξένο και ανοίκειο. Την ίδια στιγμή γινόμαστε εμείς μέρος από το νόημα που συλλέγουν άλλοι.